Seria 736Analiza tlenu i azotu metodą stopienia próbki w gazie obojętnym
Oznaczenie zawartości tlenu i azotu w materiałach nieorganicznych, stopach, metalach żelaznych i nieżelaznych oraz materiałach ogniotrwałych za pomocą analizatora elementarnego ON736. Proste w użyciu i intuicyjne oprogramowanie Cornerstone wraz z ekranem dotykowym zapewniają wydajną i szybką pracę z analizatorem.
Ten film jest dostępny na zewnętrznej stronie Vimeo. Jeśli się nie załaduje, możesz go zobaczyć tutaj.
Zalety
- Precyzyjny detektor
- konstrukcja termostatyczna chroniąca przed wahaniami temperatury otoczenia
- zoptymalizowane sterowanie obwodami emitera i detektora
- Wybór gazu nośnego – argonu lub helu
- Większa produktywność laboratorium dzięki opcjom automatyzacji
- autocleaner minimalizujący potrzebę ręcznego czyszczenia między analizami
- 20-pozycyjny podajnik do tygli i próbek
- Interfejs z ekranem dotykowym zamontowanym na wysięgniku zapewniający lepszą ergonomię i intuicyjną obsługę
Najnowocześniejszy detektor tlenu w podczerwieni (IR) oraz detektor azotu oparty o zmiany przewodności cieplnej (TC)
Zastosowania
Seria 736 jest idealna do następujących zastosowań: materiały nieorganiczne, stopy żelazne i nieżelazne, miedź, aluminium i materiały ogniotrwałe.
Zasada działania
System ON736 tlen/azot jest przeznaczony do jednoczesnego pomiaru w szerokim zakresie zawartości tlenu i azotu w stali i innych materiałach nieorganicznych. Instrument ma dedykowane oprogramowanie zaprojektowane specjalnie do obsługi dotykowej.
Wstępnie zważoną próbkę umieszcza się w tyglu grafitowym, który ogrzewa się w piecu impulsowym w celu uwolnienia gazów analitycznych. Tlen obecny w próbce reaguje w tyglu grafitowym, tworząc CO i CO2. Gaz obojętny, standardowo hel, przenosi uwolnione gazy z pieca przez masowy kontroler przepływu. Gaz przepływa następnie przez podgrzewany odczynnik, w którym CO utlenia się, tworząc CO2, a H2 utlenia się do H2O. Tlen jest wykrywany jako CO2 za pomocą detektora podczerwieni (NDIR). CO2 i H2O są następnie usuwane ze strumienia gazu nośnego. Następnie zawartość azotu jest oznaczana na detektorze termoprzewodnościowym (TC).
System detekcji składa się zarówno z detektorów NDIR, jak i TC. Detektory NDIR działają na takiej zasadzie, że mierzą absorbcję promieniowania podczerwonego przez CO2 i SO2. Dla każdego z tych gazów sprawdzana jest unikalna długość fali. Detektor TC wykorzystuje różnicę przewodności cieplnej między gazami nośnymi i analitami. Rezystywne włókna TC są umieszczane w strumieniu gazu nośnego i ogrzewane przez obwód mostkowy. Gdy analit jest wprowadzany do strumienia nośnego, szybkość, z jaką jest przenoszone ciepło z włókien, zmienia się, powodując mierzalne zmiany w obwodzie mostkowym.
Stężenie nieznanych próbek określa się w stosunku do standardów kalibracyjnych. Aby zmniejszyć zakłócenia wynikające z dryftu instrumentu, przed każdą analizą wykonuje się referencyjne pomiary czystego gazu nośnego.
